Wystawa
Aranżacja wystawy powinna stanowić neutralne tło dla prezentowanych na niej dzieł sztuki i stwarzać widzom komfortowe warunki ich odbioru. Z takiego założenia wyszliśmy projektując oprawę ekspozycji prac Aleksandra Gierymskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie. Można było ją oglądać od 20 marca do 10 sierpnia 2014 r.
Na przygotowanej przez warszawskie muzeum monograficznej wystawie ?ALEKSANDER GIERYMSKI 1850-1901? prezentowana jest niemal cała dostępna spuścizna Aleksandra Gierymskigo – około 120 obrazów i szkiców olejnych, 70 rysunków, blisko 110 drzeworytów oraz fotografie pozujących artyście modeli . Ze względu na ilość eksponatów drugą ważną kwestią determinującą kształt projektu była konieczność powiększenia przestrzeni ekspozycyjnej.
Kluczowym elementem naszego projektu jest wstawiona w istniejące wnętrza dodatkowa struktura w postaci długiej, białej wstęgi biegnącej przez wszystkie pomieszczenia i tworzącej 15 połączonych ze sobą wizualnie ośmiokątnych pokoi. Zabieg ten pozwolił uzyskać dodatkową powierzchnię ścian i dał możliwość odpowiedniego wyeksponowania ważniejszych dzieł. Jednocześnie tak zorganizowana przestrzeń „wciąga” widzów, stojąc w jednym pomieszczeniu można dostrzec to, co znajduje się na ścianach kolejnego.
Przestrzeń
W projekcie zostały użyte trzy barwy: sufit i podłogi są czarne, natomiast wstęga, na której znajdują się prace, jest biała w strefie poświęconej malarstwu i jasnoszara w części z grafikami i szkicami. Takie kolory ścian zapewniają neutralne tło dla prezentowanych obiektów.
Faktury
Inspiracją dla projektu posadzki stały się z kolei same obrazy Gierymskiego. Często pojawia się w nich kontrast faktur: gładkiej czerni cieni artysta przeciwstawiał malowane grubymi warstwami farby światło. Postanowiliśmy uzyskać podobny efekt: większość posadzki wyłożona została czarną wykładziną o dość długim włosiu, na którym stopy odwiedzających pozostawiają odciśnięte ślady. Dla kontrastu w dwóch salach zastosowaliśmy gładkie czarne linoleum. Uzupełnieniem wystroju wystawy są meble. Lakierowane na czarno, romboidalne bryły o zaokrąglonych narożnikach raz pełnią funkcję siedzisk, innym razem gablot lub podstaw pod monitory wykorzystane do prezentacji multimedialnej.
Foto. Piotr Ostrowski, Monika Bajkowska / Muzeum Narodowe w Warszawie
