rok 2009 Kawiarnia nad Jeziorem Maltańskim w Poznaniu rok 2009

ARCHITEKCI: Marcin Kościuch, Tomasz Osięgłowski
WSPÓŁPRACA:
POWIERZCHNIA:
STATUS: niezrealizowany

Jezioro Maltańskie

Jezioro Maltańskie to zjawisko wyjątkowe w skali kraju. Jest to sztucznie utworzony tor regatowy położony prawie w środku miasta. To też, poza walorami sportowymi, miejsce wypoczynku. Wokół jeziora ciągną się ścieżki, po których Poznaniacy spacerują, jeżdżą na rowerach, rolkach. Malta to wielka pętla, ruch. Teren, na którym zaprojektowaliśmy kawiarnię to wąski pas ziemi pomiędzy kępą drzew a jeziorem o topografii siodła, przez który biegnie jedna ze ścieżek oplatających jezioro.

Idea

Pracując nad projektem cały czas mieliśmy w głowie porzekadło „starych drzew się nie przesadza” czyli chcieliśmy tak zaprojektować obiekt, aby nie trzeba było zlikwidować wyżej wspomnianej ścieżki (choć program funkcjonalny wypełniał praktycznie całą działkę). Tak powstała ten budynek – most, pod którym schowana jest kawiarnia. Nazywamy go zielonym mostem, ponieważ jego nawierzchnie stanowi trawa.

Budynek

Ścieżka biegnie górą po południowej części zielonego dachu, północna część jest miejscem, w którym można się zatrzymać i podziwiać panoramę jeziora. Most ten jest rozpięty nad tarasem, który dzieli się na trzy strefy. Taras południowy, którego rzut lekko ugina się pod wpływem rosnącego tam drzewa (obiekt został zaprojektowany w taki sposób żeby nie wyciąć żadnego drzewa), zawiera też ścieżkę, która jest dojściem do kawiarni i niewielki basen z wodą. Część środkową, która znajduje się bezpośrednio pod „mostem” i jest właściwym budynkiem. Oraz taras północny z widokiem na tor regatowy. Część techniczna kawiarni (kuchnia, toalety itd.) jest schowana pod wschodnią częścią „mostu”. Malta jest też miejscem rozrywki, i jedną z jej atrakcji jest pływająca scena, dlatego dodatkowym elementem założenia jest amfiteatr na 250 osób. Projekt ma też kilka niestandardowych rozwiązań technicznych: kurtyny szklane chroniące wnętrze kawiarni, szklenie bez szprosowe, które ze względu na swoją wysokość (budynek stoi w strefie silnych wiatrów) zaprojektowane jest w układzie harmonijki przez co poszczególne tafle wzajemnie się blokują stanowiąc sztywny i wytrzymały układ. Konstrukcja obiektu to beton sprężony o rozstawie pomiędzy podporami dochodzącej do blisko 18m.

Detale

Wszystkie urządzenia wentylacyjne i klimatyzacyjne (dobraliśmy zwracając uwagę na ich niską emisję hałasu), zostały schowane w obudowie znajdującej cię na dachu przypominającej kiosk łodzi podwodnej. Elewacja to blacha ekstrudowana o różnych wielkościach oczek, ułożona pod różnymi kątami, co ma sprawiać wrażenie przestrzenności wykorzystując efekt interferencji podobny do tego, jaki mają skrzydła motyla. Kolor okładzin elewacji to kolor identyfikacji wizualnej całego założenia toru regatowego.

Rysunki

Zobacz także