Opis
„Chcielibyśmy, żeby na elewacji nie było żadnego drewna” – od takiego zdania zaczęło się pierwsze spotkanie z Kasią i Jurkiem…
Dom stanął na skraju łąki, w niewielkiej wsi w zachodniej Wielkopolsce. Wieś ta to typowa ulicówka, z charakterystycznymi dla tej części Polski domami. Większość z nich to bryły, o symetrycznych dachach krytych dachówka, lub blachą, o kącie nachylenia około 45 stopni, z nisko położonymi okapami, i przebijającymi kalenice dużymi murowanymi kominami. Właśnie te budynki stały się inspiracja da formy naszego domu.
Bryła
Tak jak i one, nisko osadzone okapy, dach pokryty prostą powlekana stalową blachą z ukrytymi rynnami, i kominy przebijające kalenicę. Ze względu na zadany przez inwestorów program (powierzchnia około 150 m2), bryła budynku podzielona została na dwie części, ustawione równolegle względem siebie, i nieznacznie przesunięte. Przesunięcie to stworzyło dwie niewielkie przestrzenie. Jedna, od strony ulicy jest miejscem dla samochodów, natomiast druga od strony łąki, to miejsce na taras.
Funkcja
Część dzienna domu jest wysoką przestrzenią, którą bryła dwustronnego kominka dzieli na dwie części, wypoczynkową, i kuchenno-jadalną. Dom został zaprojektowany i wykonany w całości w konstrukcji drewnianej, a elewacje pokryte zostały deskami modrzewiowymi.
Elewacja
Większość pokoi ma okna zwrócone na znajdującą się od południa łąkę, dlatego na elewacjach znajdują się płytkie wnęki, a w nich przesuwne ściany, którymi można odciąć dom od zbyt intensywnego słońca. Zasłony te umożliwiają też całkowite zamknięcie budynku w czasie nieobecności właścicieli.
Relacje sąsiedzkie
Od strony ulicy dom posiada niewielką wnękę, która stanowi zadaszenie nad wejściem, jest ona też wyposażona w małą ławkę z widokiem na drogę. Od ulicy dom, oddziela płot z drewnianych sztachet. Płot jest tylko na niewielkim odcinku działki, i przede wszystkim jest ukłonem w stronę tradycji. Większość posesji we wsi posiada takie właśnie płoty. Reszta działki nie jest ogrodzona.
Zdjęcia: Fotografia Przemysław Turlej
